Slecht weer

Onlangs gebeurde er iets bijzonders op Curaçao: het was de hele dag slecht weer.

Begrijp me goed, het regent hier wel eens een keer (gelukkig) en het is regelmatig bewolkt, maar dit keer was het de hele dag grauw. Pas tegen een uur of zes klaarde het een beetje op, en kwam er weer een beetje zon en blauwe lucht.

We hebben natuurlijk niks te klagen hier over het weer, maar daar gaat het niet om. Het gaat er om dat we ons door dat grauwe weer, de hele dag brak voelden: zo’n Oud-Hollands grijze zondag, zo’n “ik-heb-gister-teveel-gezopen”
gevoel. Zo’n gevoel dat je de hele dag alleen maar zit te wachten tot het over is en je maandag weer naar school of werk mag. Maar het was helemaal geen zondag!

Dat brakke gevoel kwam dus puur door de grijze lucht, en dat verklaart eigenlijk veel. Het is meteen duidelijk waarom Antillianen zo optimistisch zijn en Nederlanders zo pessimistisch zijn bijvoorbeeld. Het lijkt me dan ook duidelijk wat er moet gebeuren: Nederlanders hebben meer zon nodig.

Om te voorkomen dat er nu 16 miljoen Nederlanders op slag naar de Antillen komen, wil ik het volgende voorstellen: we zagen Nederland aan de Duitse grens los en slepen alles naar de Cariben. Nederlandse sleepboten zijn de beste ter wereld, dus dat mag geen probleem zijn, en de voordelen zijn voor iedereen duidelijk, lijkt me.

Ten eerste scheelt het een hoop Duitsers op Scheveningen. Ik denk dat we daar allemaal het voordeel van zien.

Ten tweede kan ik mn vrienden en familie wat vaker zien. Er zijn er wel een paar bij die ik niet dagelijks hoef te spreken, maar als ze op zeg een half uur vliegen zouden wonen, zou dat al behoorlijk schelen.

Ten derde zou het de afstand tussen de Nederlandse en de Antilliaanse politiek aanzienlijk verkleinen, en dat bedoel ik dan letterlijk en figuurlijk. Het afgelopen jaar is er veel te doen geweest over Anthony Godett maar volgens mij snapt niemand in Den Haag waarom die man nou zo anti-Nederlander is.

Om dat te begrijpen zou je eens rond moeten lopen in de arme buurten van Curaçao, zoals Parera, Souax of Oostpunt. Neem Gerda, die een jaar bij ons eens in de week schoonmaakte, voor omgerekend 25 euro per keer. Gerda woont met haar drie kinderen in een huisje in Souax dat ze deels zelf gebouwd heeft met alles wat er voorhanden was. Het is van steen, dus het is geen echt krot, maar het is nog lang geen huis. Van de kerstbonus die we gaven kocht ze een raam, om maar wat te noemen.

Gerda moet leven van een paar honderd gulden per maand, en dat terwijl twee kilometer verderop mensen wonen in huizen van een paar duizend gulden per maand, voor het overgrote deel blanke Nederlanders. Die met een arrogant gezicht in hun dure auto’s over het eiland crossen, en doen alsof het eiland van hun is. Vaak is dat ook zo; zeker in de grotere bedrijven bepalen de Nederlanders nog steeds wat er gebeurt.

Het is nog maar 35 jaar geleden dat de arme zwarte Antillianen in opstand kwamen tegen de misstanden bij de Shell, waar ze ronduit werden uitgebuit. Eigenlijk betekenden de Antillianen nauwelijks meer dan in de slaventijd. De vader van Anthony, “Papa” Godett, maakte zich toen onsterfelijk door voorop te lopen, en de arme massa een stem te geven. Voor veel Antillianen is hij daarom een held, vergelijkbaar met Martin Luther King, of Mandela. Hij stond op en deed
iets.

Als je ziet hoe veel wantrouwen er nog steeds is jegens de Duitsers na 5 jaar oorlog en 1 verloren finale, dan kan je misschien begrijpen dat niet alle Antillianen dol zijn op makamba’s. Driehonderd jaar slavernij en nog eens honderd jaar waarin ze tweederangsburgers waren, hebben hun sporen wel achter gelaten. Als ik een grapje mag maken over Duitsers op Scheveningen, dan zullen zij wel grappen hebben over de Nederlanders op Grote Knip.

Eigenlijk is het verwonderlijk dat Anthony Godett maar zo’n 30% van de stemmen krijgt en niet meer, want die onvrede is er nog steeds. De meeste Antillianen beseffen echter heel goed dat Curaçao voorlopig nog niet zonder Nederland kan. Gerda bijvoorbeeld, zou nooit op op Godett stemmen. Ze vind hem een schreeuwlelijk (en dat is hij natuurlijk ook). Maar dat er zo veel op hem gestemd wordt, geeft wel aan waar het om gaat: de mensen voelen zich achter
gesteld en niet serieus genomen.

Vorige week werd de nieuwe “gevolmachtigde van de minister” aangesteld in Den Haag. Die gevolmachtigde is in feite de spreekbuis van de Antilliaanse regering, die veel met minister Thom de Graaf moet communiceren. En wie was er afwezig op de receptie? Juist, Thom de Graaf. Dat hij die middag een belangrijke afspraak bij de dokter had gehad, doet er dan niet meer toe: Nederland negeert Curaçao weer eens, althans, zo zien veel mensen dat natuurlijk.

Inmiddels is hier een nieuwe regering aan de macht, zonder Godett, en met intelligente, hardwerkende Antillianen die proberen de scherven op te ruimen en te werken aan de tekorten, de achterstanden, en de problemen. Als ze een beetje hulp uit Nederland krijgen, zullen ze zeker een verschil kunnen maken. Maar je moet niet vreemd opkijken als Godett bij de volgende verkiezingen weer wint, want lang niet iedereen heeft vertrouwen in de huidige regering.

In plaats van zich druk te maken over wat Anthony allemaal uitkraamt, zou Den Haag zich dan ook zorgen moeten maken over de mensen die op hem stemmen. Waarom zijn dertig duizend mensen zo ontevreden over de andere partijen dat ze op hem stemmen? Waarom klinkt er instemmend gemompel als hij zegt dat de Nederlanders maar es van het eiland moeten? Omdat er veel armoe, en dus onvrede is.

Gelukkig is het hier altijd mooi weer en zijn de Antillianen altijd optimistisch. En ik blijf ook optimistisch. Als we Den Haag iets dichter bij Curaçao kunnen brengen, gaat het allemaal goed komen, zeker weten. Iets beter weer voor jullie, iets meer geld voor ons, en wat meer begrip aan beide kanten van de oceaan.